Muziekkorps 'Orpheus'
Het vervolg op het artikel in De Keuvelaar van juni 2023
Het laatste artikel
Herinnering aan 1936
Deze brief is geschreven door mevrouw A. van der Berg - Van der Heide, de vrouw van Evert van der Berg, na de ruzie in Muziekvereniging ‘Orpheus’ en toen Muziekvereniging Uit Vriendschap was opgericht.
Met allebei zijn handjes vol keek Pietje vaak naar Jantje. Pietje is Tj. Toonstra
Die had wat, dat hij toch zo graag, zou hebben in zijn handje. Jantje is Evert v.d. Berg
Want hoeveel of Piet ook had, ’t was bijna niet te tellen. zang en toneelvereniging
Dat ene, dat juist Jantje had, daar moest hij ’t buiten stellen. muziekvereniging had J
Ze speelden alle beide vaak soms heel dicht bij elkander. gezamenlijk uitvoering muziek en toneel
Maar Jan had nooit idee ervan wat zo graag had, die ander.
Maar eindelijk dan komt die tijd.
Want op een zekere keer keek Jan niet naar zijn speelgoed om.
Zijn weg deed hem zo zeer en Pietje blij, stapt dadelijk toe.
Nu kan hij eens ’t bekijken en ja, dat is toch heel wat moois.
Wat zou hem dat fijn lijken nu ’t daar toch zo verlaten ligt.
Kan hij ’t gemakkelijk krijgen bij alles wat hij verder heeft.
Is dit dan ook zijn eigen, geen ogenblik denkt hij daarbij.
Misbruik ik ook vertrouwen? Is ’t eigenlijk wel goed wat ik doe.
Zou Jan het niet liever horen?
Neen, daaraan denkt ons Pietje niet. Maar ’t kostelijk mooie speelgoed.
Waar Jan zo lang genot van had, voor breken steeds behoed.
Dat gaat in Pietjes handen stuk. Reeds valt een brok ter aarde. weggaan van leden
Want iets dat zo verkregen word behoud niet lang zijn waarde.
Ook dat vind onze Piet niet erg en als het opnieuw gaat kraken. met nieuwe leden
Dan zegt hij, dat hindert niet, dat kan ik wel weer maken.
Beste vrienden
Dit stukje, boven, dat toen door mij gemaakt werd wilde u laatst horen laten, maar kon het zo gauw niet bedenken. Maar later kwam het me weer in de zin.
Nu heb ik er nog een paar regels bij bedacht en wel;
Het maken dat valt Pietje niet mee hoe hij zijn best ook doet.
Want ’t speelgoed komt niet tot zijn recht. Hij weet niet hoe het moet.
Het stuk dat Jan nog over had, dat ging al gauw weer groeien.
En ’t duurde niet een lange tijd of ’t ging opnieuw weer bloeien.
Door vriendschap en genegenheid, en niet in ’t minst door geld,
is Jan zijn speelgoed weer geheel en al hersteld.
Ook zonder Jan bestaat het nog.
Maar wie nog alles weet dat is de jubilaris, die Bindert Wouda heet.
Ik heb deze kopie gekregen van de dochter van Evert van der Berg.
Dit is het laatste verhaal wat ik heb van Muziekvereniging ‘Orpheus’.
Groet Wietze Buma